سیره ی قاسمی

مرگ و شیون شده این شعر، که زنجیره ی توست
رفتی و همچو مَهی، چشمِ جهان، خیره ی توست
عرش لرزید و مَلَک خَرمنِ گیسو بِبُرید
فرش خونی شد و دَم ها همه ماریره ی توست
گفته بودند که روئین تنی و پُر جگری
سنگر و خطّ مُقَدّم و قشون، چیره ی توست
خصم عاجز شد از آن رستمِ دستانِ زمان
هرکه سودای تو دارد، زِ رَگ و تیره ی توست
فاطمه، ناجی رزمنده ی در راهِ وطن
سایه ی بر سَرَت و هَمره و هَمشیره ی توست
همه آوازه ی کرمان ز تو و شهرتِ توست
زیره ی نامیِ کرمان، دگر زیره ی توست
خوابِ راحت نکن ای، قاتلِ قاسم که مُدام
آتش و لَعن و عذاب و خَفَقان، جیره ی توست
خاکِ پاکِ وطنم، مُلکِ سلیمانیِ توست
مکتب و راهِ نهادینه ی ما، سیره ی توست

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه