سنگ ِ زيرينم نخواه از من كه روزی سر شوم

مانده تا با دردهای ناتنی خواهر شوم

زخم خوردم از تبرزين ِ نگاه ِ سركشت

ترسم از روزی كه در این عرصه نام آور شوم

خنجر ِ تقدير بايد حكم گردد بين ما

نيم ِ ديگر می شوی تا نيمه ی ديگر شوم؟!

شايد از افتادگی عشق بايد سركشيد

بايد از اين لحظه دنيای تو را باور شوم

عرصه ی تنگی ست دنيا با همه پهناوريش

كاش بر دیوار دنیایت شبيه در شوم

چشم های بسته ی بی التفاتت درد بود

دوست دارم اندكی با التفاتت تر شوم

قحطی هم صحبت و همدرد و هم راز است حيف

بايد از اين پس زبان ِ ديگری از بر شوم

حرف های ممتنع در اين زبان گنجيدنیست

شعر وقتی می رسد بايد كه خوش باور شوم

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب سایه ای به نام عشق