مدافعِ حَرَم

مدافعِ حَرَم از جان گذشت بی پروا
نمود سینه سپر، با شُعارِ یا زهرا
همیشه فکرِ شهادت، همیشه فکرِ نبرد
نه ترسِ مرگ در او بود، نه غمِ دنیا
مُدافعِ حَرَم از جنسِ خاک و انسان نیست
چرا که هست، شبیه فرشته، رنگِ خدا
مدافعانِ حَرَم نورشان اهوراییست
به کویشان نماید، مَلَک هماره دعا
مدافعِ حرمم، قامتت شکسته شده
سَرَت، پَرَت، کَمَرَت، زخمی است و بسته شده
بگو کجا سر و دستت و پات جا مانده؟
چه شد که پیکرِ زخمیت بی ردا مانده؟
چَفیه ات شده همرنگِ شعله ی اروند
کجاست چکمه ی صد پاره و کجا سربند؟
سرت میانِ علفزارهاست، پی در پی
حکایتِ پُر از شِکوِه، از جدایی و نی
حکایتِ سر و پایی که بی بدن مانده
دو دستِ قَمِّه شده، خارج از کَفَن مانده
دو دست و گردنِ در خون، شناورِ قاسم
سرِ بریده ی مُحسن، حرفِ آخرِ قاسم
رسیده اید ز هامون و دشت بر الله
خوشا به لشکرِ شیر و غیورِ ثارالله
به دست های بلندی که از غدیر آمد
قسم به روضه که از مَسلخِ کویر آمد
قسم به روزِ اَلَست و شهادتی عَلَنی
شهید گفت: خدایا! تو از مَنی و مَنی
مدافعِ حَرم از آن زمان، زرنگی کرد
برای قربِ خدا، چاره ی قشنگی کرد
به زینب و به حسین و علی نمود سلام
فدای مَرقدشان شد، فداییِ اسلام

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه

فاجعه ی بغداد

فاجعه یعنی تو در این شهر، دیگر نیستی
در کنارِ زخمِ فریادِ کبوتر، نیستی
فاجعه یعنی، که با عکسِ تو از غم سوختن
دل بسوزَد از فراغی که، میسّر نیستی
فاجعه یعنی، دلی که از غمت پاشیده شد
مرگ یعنی که، تَسلّا بَخشِ دختر نیستی
فاجعه یعنی که آغوشت شده، از خاک پُر
مَحرم آغوشِ اهلِ خاک، دیگر نیستی
فاجعه یعنی که دستانِ تو از عرش اوفتاد
حیف دیگر، شَهپَرِ طفلانِ بی پَر نیستی
فاجعه یعنی، غم و اندوهِ فرزندِ شهید
آن دَمی که خونخواهِ خونِ لشکر نیستی
تو شدی "قالو بلی"، وقتی خدا انکار شد
عالمِ امکان و معنا عالمِ ذَر، نیستی؟
مرگ پایانت نشد، آن کوردل ناکام شد
تو هزاران تن شدی، با او برابر نیستی
دست های رهبری بودی و رهبر دستِ تو
بُت شکن بودی، که می گوید پیمبر نیستی؟

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه

برچسب‌ها: زندگینامه آمنه نقدی پور, قاسمانه, شعر دفاع مقدس